Ayak bastým mutluluk bahçesine. Kelebekler kondu neþeli düþlerime. Menekþe, gül okþadým dallarýnda, Mest ettiler beni renkleriyle.
Cennet bu dünyada yaþanýr. Cehennem ise acýlarla tadýlýr. Severek sevilerek yaþýyorsa insan! Nefes alýnan her an mutluluktan sayýlýr.
Hayattan çok þey bekleyip, Kendine zulüm etme! Derdine bin ah ekleyip, Yaþamýný köreltme.
Cesareti yüklenip bir adým at; ilerle. Sanada bir yer vardýr mutluluk bahçesinde. Kör olmasýn gözlerin hüznün gri renginden, Yeter ki layýk gör mutluluðu kendine.
ALEV YAVUZ 29/03/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.