GÜLE GÜLE KOCA REİS!...

…Muhsin Yazýcýoðlu’nun Aziz Ruhuna…

Heybetli bir daðdýn sen hey gidi koca reis!...
Hicranýn gölgesidir yürekteki acý his

Muhsin Yazýcýoðlu gül hasretiyle yandý
Elinde kýrmýzý gül sonsuzluða uzandý

Kaderin tecellisi, beyhudedir her sitem
Daðlarýn eteðinde kol geziyordu matem

Tenin toprak olsa da ölümsüz bir bestesin
Milletin vicdanýnda yankýlanýyor sesin

Duyuldu acý haber, yandý yürekler yandý
Hüzün bulutlarýyla yaþlar göze dayandý

Dondurdu ilikleri, iþledi ruha ayaz
Kýrmýzý boyun büker, karalar baðlar beyaz

Bu zamansýz ölümle dert birdi, bini aþtý
Zemheri soðuðunda yüreklere kor düþtü

Ömür denen aðacýn dalýna baykuþ kondu
Gecenin ayazýnda dondu umutlar dondu

Karanlýklar bastýrdý battý ufukta güneþ
Hissiyat buz tutarken sularý yaktý ateþ

Uzun yola çýkarken kalbi düþürdü derde
Ülkünün gonca gülü nerde o günler nerde?...

Mamak zindanlarýnda söyleþtin duvarlarla
Taþý yastýk eyledin, üstün örtüldü karla

Ýsmiyle müsemmaydý Sivas’ýn gülü Muhsin
Zalime demir yumruk, mazlumun dili Muhsin

Gönlümde kanayan gül, aðlarým kaderine
Kor halkalar ekledin gönlümün kederine

Bu dünya gurbetinde bir ölür bin doðarýz
Hakikat güneþiyle karanlýðý boðarýz

Ömrünün baharýnda sonsuzluða aðla git!...
Yüce Türk milletinin yüreðini daðla git!...

Ebediyet yolcusu kabrine güller dolsun
Hakk’ýn sevgili kulu mekânýn cennet olsun…

M.NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: