Sustukça susuyorum.... Sustukça, içimden ezip, geçen insanlardan kurtarmak için ruhumu, suskunluðuma sarýlýyorum..... Ama yine de saplanýyor yüreðime bazý kelimeler. Bazýlarý da acýtýyor üstelik… Bazý kelimeler eksik, bazýlarý yaralý, bir çoðu da býçak gibi keskin.... Suskunluðum benim için sýðýndýðým liman sanki.... Ýþte yine susuyorum... Siyaha dönüyor her aným... Suskunluðumdaki çýðlýklar atan her kelime kanatýyor yaralarýmý.... Ve Ýçimdeki çocuk ölüyor......
ASH & MIST Sosyal Medyada Paylaşın:
ASH&MIST Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.