Öpülesi ellerine uzandým öðretmenim
Yüzümde, gözümde,
Saçlarýmda yaþamak,
Yaþatmak istedim öðretmenim.
Elime kalemi aldýkça,
Kâðýtlara bir þeyler karaladýkça,
Yazýlmýþ satýrlarý okudukça,
Sen canlanýrsýn gözümde öðretmenim.
Ne zaman bir öðrenciye baksam,
Okul þarkýlarý dinlesem,
Düþen bir çocuðu kucaklasam,
Seni yaþarým öðretmenim..
Satýr satýr solmuþ mektuplarýn,
Renklerini yitirmiþ yapraklarýn,
Sevgiye uzanýp, baðlanan yollarýn..
Sonunda sen varsýn öðretmenim.
Kulaklara gelen umut türküsünde,
Çocuklara söylenen ninnilerin bestesinde,
Sonu gelmeyen sevgilerin de ötesinde,
Yine, sen varsýn öðretmenim.
Mutsuz, mutlu olacaksa bir gün,
Tüm acýlar dinecekse bir gün,
Düþmanlar dost olacaksa bir gün..
O sabahýn güneþi, sensin öðretmenim.
04. 10. 1979
Suat TUTAK
Saat: 22.35 / SÖKE
NOT : Bu þiir þair Suat TUTAK’ ýn SEVGÝ BAHÇESÝ adlý ilk þiir kitabýndan alýndi.s-1