dolaþýyor beyazlýk kalabalýk içinde yalnýz ala bula ýþýklar dökülüyor sýçrayarak þaþkýn ve emin
karanlýða direnen beyazlýk hazýrlanmýþ desek baðýrmaya üstelik inatçýmý inatçý pusulasýz yol bulmuþ kendine dünden bu güne bugünden yarýna toprak su ve güneþ kadar emin diyorum size çizgi ötesinde ufuk ötesinde ve kalbindeki sýzý rüzgarýn hýzýyla ölçülüyor artýk dili geceye kilitlenmiþ bir turna gibi çýrpýnmakta dayayýp topraðýn karnýna yüzünü dinler kasýrgalarýn uðultularý içinden kelebeklerin kanat çýrpýþýný ve karýncalarýn sessiz gidiþini ve gezinirken sitemkar ve asi hayatýn ve iþkencenin türküsüyle bilir ki sonsuzluk insanýn kendisidir ve duyar bir kýlýcýn çýkardýðý sesle ve arýnmýþtýr aslý astarsýz bilgilerden yüzünü rüzgara dönmüþ yýldýzlarýn altýnda bir fidan kokusundan gelip kibar pençeli kartal gibi yükselip gider düþlediðimiz gerçeðe doðru Sosyal Medyada Paylaşın:
lvnt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.