Sanrýlarým...
Varoluþuna gizlenmiþ bir tutam toprakla baþladý
Uzaklarýn, senden çok uzak nefesini verirken bana
Gidiþine aðlamadým
Sadece susmayý öðrendi dudaklarým...
Baþumda melodileri kýrýk bir þarký ile uyandým sabahlara
Yýkýlmýþ bir ruhu
Daðýnýk eþyalarla örtüm çoðu zaman
herþeyi öðrendim
Acýlarýn adý hiç silinmemek üzere
Kazýndý hayatýma
Evet herþeyi öðrendim
Sýradanlýðýn içinden gelen
O adý hep biryerlerden tanýdýðým
Yalnýzlýðý bile...
Þimdi o kýrýk melodilerin
Üzerine iliþtirdiðin harfleri okuyorum bir bir
YALNIZLIK
Yalnýzlýk acý diyor bir akordion sesi
Bir keman aðlýyor
Bir notada adýnýn harfleri...
Bana yalnýzlýðý veriyorsun ellerinde kýrmýzý güller
Yaþamalýsýn, en derinine saklamalýsýn sancýlarýný diyor,
Melodilere karýþmýþ sesin.
Uzaklarýnda görünen belli belirsiz siluetimde
Anlamayýþýnýn titrek sancýsýný duyuyor bedenim
Ve susmalar...
Ýnanmayýþlarým, sanrýlarým ve sen
Yine ayný içakisi...
Bana herþeyi öðreten adam
Hece hece tenime iþlemiþken yalnýzlýðýn adýný
Býrak yaþadýklarým kýrmýzý güllerde kalsýn...