Dýþarýda büyük bir hengame… Savaþ var savaþ. En acýmasýzýndan Sevgisizliðin demir parmaklýklarla örüldüðü… Diken diken battýðý acýnýn Kapýyorum kapýyý. Ne yapýlabilir hiç bilemiyorum. Kaçmalý… Baþka diyarlara, baþka yerlere. Ýçimde bir kuþku var. Bu kaçýþla alakalý. Nereye gideceksin? Belli bir yer yok. Dönüyorum. Umutlu muyum, hayýr. Ama bahçem var. Kendime ait. Benim diyebileceðim bir bahçem var. Bir metrekare belki. Belki birkaç arþýnlýk. Baþlýyorum eþelemeye. Karanlýk… Karanlýk… Karanlýk… Sonra ýþýyor her yan. Bahçemde hazineler var. Evet, tek bir hazine deðil. Hazineler… Þaþýracaksýnýz belki. Ben sizden daha çok þaþýrýyorum. Bunca zamandýr, Bunca vakittir, Farkýnda olmadýðým hazineler… Meðer burada… Bahçemin içindeymiþ. Ne büyük bir coþku doluyor yüreðime. Artýk korkusuzum. Ben, bendekini biliyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
derin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.