Çok kalabalýðým yine Kendime fazlayým. Ne kadar ben varsa içimde Hepsi yorgun, hepsi savaþta. Bir yaným serçe gibi özgür, Diðer yaným martý kadar hüzünlü. Hayatý öpmek için çýrýpýnýrken Bir külün piþmanlýðýyla Ýsyanlarda tüm daðarcýðým. Acýlarla yoðrulan kaným kýrýlýyor Yoksulluðun kýskacýnda, Kavruk derimin sýzýlarý Acýtýyor paslý yüreðimi. Çok kalabalýðým yine Kendime fazlayým. Ýçimdeki yaðmurlar Þaha kaldýrýyor gökkuþaðýný Eflatuna bile dayanamýyorum Turkuaz acýlar sýkýyor boðazýmý. Boðuluyorum. Naftalin kokusu bile aðýr geliyor artýk, Defne yapraklarý bile anlamsýz. Hangi beni atmaya kalksam içimden Daha da çoðalýyorum. Dayanamýyorum kalabalýða. Eriyorum artarken…
Sosyal Medyada Paylaşın:
matilgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.