Çare Yok!
Görmeden tan yerine düþen ýþýðý daha
Yumduk gözlerimizi, uçtuk meçhul sabaha
Zannettik doðar güneþ, eriþiriz felaha
Heyhat!.. Evdeki hesap uymadý hiç çarþýya
Istýrapla, çileyle kaldýk karþý karþýya.
Bilmedik ki, zamansýz açan çiçekler solar
Ufuk görünmüyorken gönle takmadýk yular
Ah güzelim! Çare yok, durulmaz artýk sular
Ýþte acý reçete: Taþ basmak baðrýmýza…
Feryat etme boþuna, ses gelmez çaðrýmýza.
Ben taç yaptým çileyi aþkýmýzýn baþýna
Neþe maskesi taktým gözlerimin yaþýna
Müebbet hapis verdim kýzdým gönül kuþuna
Kaderin kucaðýna atýverdim kendimi
Tozpembeye boyadým kömürleþmiþ rengimi.
Ekmeðimiz kor olsa; yaksa, kavursa çile
Gösterme aþkýmýzý, hatta kendine bile!
Pýrýl pýrýl duygular n’olur düþmesin dile
Bilinmesin sýrrýmýz, kalsýn altýn kafeste
Açýlmadan kapýsý, son bulsun son nefeste.
Cemal Gören
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.