Adana Seni Saklardı

Adana Seni Saklardý

öðlen sonrasý olurdun
aðustos gibi üþüþürdü üstüme zaman
bahçeleþirdin
sendeydi aðaç çeþme umut güzellik
tüylerim ürperirdi akþama doðru
çýkmaz bir leke olurdu yüzümde seni beklemek
gök
kucaklaþtýðým yokluðunun silueti olurdu
ak kanatlý kýrlangýçlar kýzýla boyardý göðsümü

Adana seni saklardý
türkümün son sözünden...en....
türkümde gözümden sakýndýðým
ümidim...sen...en...
turunç aðaçlarýna su mu yürüdü
üstümde tozlanmýþ ilkyaz hüznü
Adana ýþýk ýþýk
çil çil evleriyle seni mi saklýyor
damarlarýmda yoksul bir sarý sýcak
kenar mahallelerinde ettiðim kavgalarýn
en sonuncusunda yenildim sana

düþlerimde de susuyorum sana çukurova
kýrdýðým uçurtmalarýn iplerine
taktýðým mektuplarýn hatýrýna
küsmüyorum güvercin yari göklerine

ve ben böyle küfürbaz kaba adam
hesapsýz kitapsýz sevmiþ dünyayý
mazlum yanýmsýn Adana
en mahzun alýþkanlýðým
kýzgýn asfaltýnda en deli maceramdayým þimdi

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: