Soğuk Taş

Korkularým vardý bir zamanlar
Hayatý kaçýrmaktan yana
Aldýrmýyorum artýk kalemim yazýyor nasýl olsa
Taþýyorum çýplak duvarlardan
Korkutmuyor teslimiyet

Ýliþti gözüme ansýzýn
Kurumuþ yapraklarýn solmuþ taþlarýn arasýndan
Soluk yüzlü betonlar
Farkettim dehþetle
Hep ayný daðlara düþtüðünü sandýðým
Yýldýrýmýn düþmediðini bu kez oraya

Gökle yer arasýnda tam bu yerde iþim ne
Kim ikna etti ölümün sözleþmesini yapmaya
Gelirken hayata dileyen de ben deðilim, yazan da
Topladýðýn anda cesaretini
Aralanýr bizi bizden ayýran kapý
Süzülüp kapýdan benliðimizin
Tutarsýn derinliklerine bir yol
Dilersen sarp yamaçlarý aþ
Ya da varmak için düze dolaþ etrafýndan
Ýster soluklan ya da kurutmadan terini var menzile

Ta ki gün geceye yüz tutup ýþýk tükenene
Ta ki bir el alýnca elinden hayallerini ve kalemini
Çekip üzerlerine kalýn bir çizgiyi
Arzularýnýn umutlarýnýn
Son satýra ölümü düþene kadar...



Bu iki menzil arasýnda yazýlýr mutluluðun, hüznün, sevginin, nefretin, merhametin en hakikisi.
Öyle ki, insanýn kendinden gizledikleri bile sýkýþýr satýr aralarýna...

Sosyal Medyada Paylaşın: