Çanakkale

Ben Çanakkale de yatan bir þehidim.
Bu topraklar vataným,canýmdý benim.
Ben canýmý caným için verdim.
Selvi boy versin,çiçekler açsýn diye.
Þarapnel parçalarý saplandý yüreðime
Hikayesi memleketimin,fakirliðimiz.
Filiz kýran fýrtýnasýnda düþtük hepimiz.
Gözlerimiz kavruldu yandý bedenlerimiz.
Öldük öldük dirildik,düþmana inat.
Bu son bentti düþman durdurulacak
Gelen kurþun gelen toptu bedene
Allah nasip etmesin topraklarýmýza
Bizim cesetlerimizi çiðnemeden basmaya.
Eller havada kollar bacaklar,baþlar
Canhýraþ bir kýyamet kopmakta
Mavi kýrmýzýya çalar daðlar aðlar
Siyah bir duman gökyüzü,
Kuþlar uçmaya korkar.
Can pazarý bu,memleket sevdasý
Bizim derdimiz, kimsenin gayrýsýn da deðiliz.
Bir ezanýmýz okunsun kulaklarýmýz da
Bir bayraðýmýz dalgalansýn baþýmýz da
Sevdamýz üstünde tütmesin kara bir duman
Elin zebanisine verilecek ne namus ne vicdan var bizde
Anafarta Conkbayýrý ve boðazýn mavi suyu
Biz etimizden ayrýlan bir yýðýn kemik
Vatansever hürriyet ve milletiz
Sevdasý çeþmesi gürül gürül akar
Tarlalarýmýz da baþak,gülen oynayan çocuklar.
Yarýnlara bakan güneþli bir kuþak
Memleketimin geleceði umudu
Ve hep karþý duracaktýr.
Uðruna anam avradým olsun
Son kanýna kadar savaþacaktýr.
18.03.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: