RENKLERİN SEROMONİSİ
En cok da hayatin renklerine takildim…
siyahin azabi,grinin gazabi,mavinin düsü,
yeþilin umudu,pembenin hayali,
oysa biliyordum… bütün renklerin gri olduðunu…
Gene de en sevdigim renklerle ,ördüm saclarimi…
Hayatin, en güler yüzünü, hep yeþile benzettim…
Kendimi de hep kýrmýzýya teslim ettim..
Gün geldi atesinde, söylenmedik türküleri söyledim…
Gün geldi kýzýllýðýnda,
Ayi isitip,hazana dönen, güz sarýsý düslerimin, arasina yerlestirdim.
Biliyordum caðrýsýz konuklar gibi,
Siyahin gelip,bütün renklerimi calacagýný..
Ve gökkusaðýnýn tüm renkleri arasinda,
Egilip bükülmeyen, tek renk olarak kalacaðýný…
Simdi tüm renklerin karisimi olan,
Siyahin asiliginde,
Mavinin, düslere calan kiyisinda,
Hüznün sarisindayim…
En cok sana güveniyorum yeþil…
Sen varsan,renklerin seromonisi var.
Hadi dalgalan kirmizi yüreðim…
Gökkusaðý sana gülümsüyor bak…
Gecenin sabaha uzandigi,
Sehrin elini eteðini cektigi bu saatlerde
Beyaz gülüsler, dökülsün satirlarina…
Nasilsa, umut en son terk eden deðil mi?
GÝZEMM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.