Ýnsan herþeye alýþýyormuþ meðer zamanla ...
Çekilen çileler
tüm sýkýntýlar
’vay be’ diyerek
anýlara karýþabiliyormuþ.
Sanki
canýndan can kopmamýþ gibi
Kanýndan kan gitmemiþ gibi
Yaralarýn kapanmadan
yeni bir yara daha almamýþ gibi
herþey unutulurmuþ meðer ...
uðrunda verdiðin savaþlardan tut
vazgeçtiðin þeylere kadar onun adýna.
yýllarýndan...emeðine
tutkularýndan...hasretine
direniþlerinden...baþkaldýrýþlarýna
ve
yaþanabilecek daha ne kadar his varsa ...
herþey unutulurmuþ meðer!
meðer her yaþanan bir geçmiþ olarak
kaybolabiliyormuþ satýrlarda...
oysa,
oysa böyle mi düþünürdük baþlamadan!
daha ufacýk çocukken nelere meydan okuyup
nelerin hesabýný yapmýþtýk,
hesapta olmayan tek þey vurdu bizi!
hesapta olmayan tek birþeye sahibiz þimdi!..
yalnýzlýða ( bizsizliðe) ...
Nelerin üstesinden gelmiþtilk oysa biz
benim býyýklarým terlemeye yeni baþlamýþtý
sen ise,
bakkala ekmek almaya giden küçücük bir ortaokul öðrencisi...
ama
ne yürekti o !!!
ne sevda!
daha ilk günden kilitlenen gözlerin gözlerime
birdaha hiç çözülmeyecek gibiydi,
daha ilk haftasýndan deyen dudaklarýn
dudaklarýmdan hiç býkmayacak gibiydi.
birde teninin tenime ilk deðiþi ...
bir beden olarak imzaladýðýmýz o geceler
hiç bitmeyecek sanýrdým,
sanki sabah hiç olmayacak!
ama
sabahta oluyormuþ meðer
yaþananlarda sanki
’yalanmýþ’ gibi unutuluyormuþ ...
meðer insan zamanla herþeyi unuturmuþ.
(buna inanmazdým bak!)
herþey
ama herþey yaþanmamýþ gibi hiç
hiçte o günlerdeki gibi deðil bir þekilde
maziye gömülebiliyormuþ...
meðerse bunu
benim dýþýmda herkesde biliyormuþ;
Ýnsan
Zamanla
Herþeyi Unutabiliyormuþ ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.