İSTANBUL VE BEN
Ýstanbul’u izliyorum ýþýl ýþýl, Çamlýca’ dan
Bir yaðmur yaðýyor üzerime sanki çamurdan….
Bir kurþun o habersizce beynime sýkýlan
Bir zehir o damarlarýmda dolaþan
Ey Ýstanbul! Sen kimsin? Nesin?
Nedir bu insana kinin?
Sende bu dünyanýn bir parçasý
Sende bu kaderin bir halkasý
Sende binlerce insanýn sevdasý deðimlisin?
Bir zehirsin Ýstanbul, eritiyorsun beni
Varlýðýn yakýyor daðlýyor yüreðimi
Hani bir kuþ olsam uçsam senden
Belki de biterdi çilem…
Gözlerimden akýyor damla damla kan
Ey Ýstanbul! Sen misin benim tek sevdam?
Sana kavuþmakta zor, senle olmakta
Ulan bu nasýl bir politika?
Günler geçiyor, bitiyor seneler bir bir
Ey Ýstanbul! Hiç mi bitmeyecek sendeki kir
Yedin binlerce insaný, deli gibi yuttun
Zalim söylesene bu acýlarý nasýl unuttun?
Bir dileðim var, acý bir sözüm sana
Býrak ta kurtulayým, doyayým sensizliðe kana kana
Biliyorum, vazgeçilmez ve eriþilmezsin
Yeter Ýstanbul beni zehirlediðin
Söz! Unutmayacaðým, bitirmeyeceðim seni
Uzaklardan izleyeceðim o eþsiz güzelliðini
Bu gün veda günü hýçkýrýklarla sana
Olduðun gibi deðil,
Hayalimdeki gibi yaþayacak sýn dünyamda,
Bak yine titretiyorsun, üþüttün beni
Söyle Ýstanbul! Sen misin tek efendi?
Kendine iyi bak, unutulmaz sevdamsýn
Dilime bakma sen bende kahramansýn
Boðazým düðümlü, hýçkýrýklarým sessiz
Bilmiyorum nasýl yaþayacaðým sensiz
Elveda Ýstanbul, artýk bu kadar
Bende bulacaðýn,
Kanla adýna yazýlmýþ satýrlar.
Elveda Ýstanbul, vazgeçilmezim
Ben seni deðil,
Bendeki seni özleyeceðim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.