Sus ,
Çaresizlik koymayalým özlemin adýný da
Unutmak þart oldu özlediklerimi de
Yok saymakta varmýþ hayatta özlediðini de
Düþmesin aklýma hiçbir yar ve hiçbir diyar…
Ve dinle,
Zamana yol verdik
Durdu sandýðýmýz bahar mevsiminde,
Meyvesiz aðaçlar gibi,
Mahcup kalýnca hayata,
Yapraklarýmýz deðer kazandý bir bir…
Solmasýn isterdik yeþilimiz,
Cýlýz býraktý onu da hazan mevsimi, ne çare
Dallarýmýzdan ibaret,
Kökümüzle yaþýyoruz kaç zamandýr, biçare…
Bu yaðmur ve gelecek tipiler korkutsa da bizi,
Yanmayacak aðaç yok bilmiyor muyduk!