yeþil otlar kararmaya yüz tutmuþ tarlalarý nasýl örterse, zaman da kalp yarasýný öyle örtüyor. ve sevgilim! zalim rüzgar izlerini birer birer yok ediyor, içimde büyüttüðüm varlýðýn gözlerimin önünden, acýmasýzca son ezalarýný zevksiz,sinsi naralarla, dirhem dirhem yok ediyor. benim yaðmurlarýma aldýrmýyor; göz pýnarlarýmda silüetin buðulu, yorgunum aslýnda , rüzgar görmüyor. ve damlalarýmý yokluðuna doðru savuruyor. bu son nefes duy ne olursun!belki de sana doðuyor. ama unutma ölüm beni sana getiriyor. kalk sevgilim beyazlar vucuduna hiç yakýþmýyor, topraða sarýlýyorum sen kokuyor. kimseler göremiyor canýmý en fazla bu yakýyor. Sosyal Medyada Paylaşın:
Dilan Kutlay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.