Ötesi yok iþte ben bu kadarým Sýksanýz iki damla kýrsanýz iki parça Dilim nerden bellemiþ vallahi bilmiyorum sözcüklerden mýsra türetir durur Baþkaca faydam yok dönen dünyaya
Hiç durmadan yürüsem de hep olduðum yerdeyim Kaçýp gidemiyorum her yol bana dönüyor Kalsam karanlýðýmla kendimi boðuyorum Kurumuþ bir ýrmaðýn yataðý gibi suskun Þu söðüdün incecik yapraðýnda payým yok
Hiç bir þey sormayýn artýk dilim dönmüyor Adým ne? Yaþým kaç? Ben kimim? Haberim yok Acýlarýn sýrtýna giydiði gömlek gibiyim Paralanmadan esvap deðiþtirmiyor hayat
Uçuverip gitti artýk serçe kadar gülümsemem Yuva kurmasý zor elbet yüzüm böyle zemheriyken Aðlayan bir anne gibi kaybolmuþ yavrusuna Kalbim vurup duruyor kendini þu gövdeme
Biliyorum, ne tarafa çevirirsem yönümü Ya yolda kalacaðým ya da yol týkanacak Hayatýn boðazýnda takýlýp kaldým öylece Bekliyorum bakalým ne zaman yutkunacak Hangi dediðim çýktý ki bugüne kadar Þu saatten sonra bana kim inanacak
Ah beni böylesine korkutan nedir? düþtüðüm kuyularý yurt bellemiþim.
Barýþ Çelimli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.