uzandým yalnýz yataðýma
ne gül kokusu var
ne de süt kokusu...
kuru bir öksürük
parçalýyor ciðerimi.
kah hýçkýrýk
kah feryat gibi
yanaklarýmdan sarkan yaþlarla
ýslanmýþ dudaklarým.
nedir vücudumdaki sarsýntý
derinden derine gelen...
hançer sokuluyor sanki sýrtýma
kancalar saplanýyor yüreðime
neredesin ey yar!?
iyi günler göresi
sevgili neredesin?
aþk ile yanýp kavrulasý
neredesin, canýmýn cananý?
canýma can katan
kulaklarýna pamuk mu týkadýn?
neden duymazsýn bu inleyiþi...
neden görmezsin bu titreyiþi,
neden sormazsýn hiç?
neden aramazsýn bir kez,
neden bilmezsin acýmý?
neden, neden
neden...
yine mi tuttu cavur inadýn?
bak, diz geldim
sevdanýn önünde
bak, dönüp yine bak
þu tarumar halime...
taþ mý kesti yüreðin?
insanlar ekmek derdinde
hepsinden geçtim ben...
ne ekmek,
ne servet,
ne can derdindeyim ben,
anlasana artýk halimden...
parmaklarým tutmaz oldu kalemi,
dizlerim taþýmaz oldu bedeni
beynim baþýna buyruk...
vücudum da öyle,
gördün mü, gördün mü eserini?
ne yaptýn sen bana böyle?
gülerken aðlar,
aðlarken güler oldum...
karanlýk gecede günü,
aydýnlýk günde geceyi
deliler içinde akýllýyý arar oldum.
baþa düþen karlar buza
sabahý getiren gün kýþa döndü...
sen, yine dönmedin.
dönmedin, dönemedin sen...
nerdesin, neredesin?
þu köþeden çýkýversen,
koþup da bana geliversen,
geliversen de,
sebebini söylesen olmaz mý?
olmaz mý yar ?
bu hasrete son versen,
acýlarý durdursan olmaz mý?
olmaz mý yar?!
22.03.2009
Suat TUTAK