Bak, bu kuytu ormanlarý soruyordun yapraklarýnda güneþ taþýyan özgürlüðe yatmýþ siz bakmayýn böyle sessiz durduðuna bu kuytu ormanlarý soruyordu. .
Kuþlarýný uçurmuþ gündoðumuyla hangi yana baksam,küçülyor avuçlarýmda.
Gördüm yeþil yapraklara vuran karanlýðý keklikler ötüyor ötelerde bazen hüzün,bazen özlem gizli bir sevda baþlar aramýzda.
Ben ayrýlýklarý bilen bir þairim sayýklýyor seni dudaklarým söndüremedim bu yangýný.
Zakkumlarla durulandým senden sonra sormadýn,hiç çýkmaz sokaklarý amansýz,acýmasýz esiyorsun dayanýlmaz bir adým daha yaklaþýyorsun çözüzüldü aramýzdaki tüm sýnýrlar teninin kokusunu almak öylesine bir haz ki suçum ne? bunu yaþamak lazým anlatýlmaz ki...
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 19.9.
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.