BİR YOLCULUK ESNASI

Ne zaman aklýma düþsen
Aným bir býçkýn, bir girdap
Bütün þartlarým, sözlerim alt, üst
Iþýðýn dersen þývgýn, zamaným nekadar berbat
Ne kadar uzaðým þu an kendime
Rüzgarý yýrtýp giden tren
Siren avazý, daðýlýrken gökyüzünde
Sesimi duyur gibi oluyorum, raylar üzerinde

Bir akþamüstü, pek sevmediðim bir an
Güneþ ha battý ha batacak
Daðlardan gelen kekik kokusu
Gül kokan yaban çiçeði
Rüyamda beni sana götürüyor

Sanki isyanlarda yolculuk ettðim tren
Sabahýn kör þafaðýnda
O darmadaðnýk saçlarýn
Düþsel yaþamýma gülerek
El sallýyor gibi bana, buðulu pencereden
Mavilikler içinde gökyüzü
Bulutlar, elbise biçilmiþ gibi duruyor
Ve zaman raylar altýnda eziliyor

Rüzgar sivri býçak ucu gibi
Böðrüme iþliyor sabah ayazý
Aðac gölgesi suya vururken
Sarmaþýklar dolanmýþ gövdesinden sarkan

Bacasý vakur evler
Yollarý taze çimenler arasýndan geçen
Biraz daha aþaðýlarda
Bitmez tükenmez kadýn ve erkekler
Çember olmuþ, telaþ içinde
Tarlalarda çalýþýrlar

Bana bir gün baðýþla
Özel bir gün olsun
Ne býçkýn ne telaþlý
Mýsra, mýsra olsun kenarlarý nakýþlý
Soðuktan pek üþürüm
Güneþini unutmayasýn

Kekik kokusunda bir aþk, her taraf
Nilüfer yapraðý gibi, bir gün geniþ
Çam uçlarýna düþen tozpembe yaðmur
Ve bir telaþ içinde
Ters yöne akan sular
Yokluðun
Senin olmadýðýn,
Yöne giden bir TREN.

Kemal Keçeli


Sosyal Medyada Paylaşın: