Sen gittin ya gülüm artýk yaþam bütünüyle anlamýný yitirdi senden yoksun boynunu büken bu þehir, bu sokaklar inan ki beni darmadaðýn etti beni yedi bitirdi
hani sen benim yanaðýmda açan al gülüm gül yüzlümdün ýlýk ýlýk esen rüzgârda tenimi okþayan meltemim üzerime boþalan yaðmurda berrak nefesim güne merhaba deyiþimde yüzümü aydýnlatan güneþim daðlarda yankýlanan inceden inceye çýðlýk sesim sazýn türküsünde naðme naðme deðen telimdin
ah gülüm ah! sen gittin ya herþey kör,saðýr ve dilsiz herþey cansýz ve çaresiz
gel gör ki halimi dar çýkmaz sokaklardayým nereye yüzümü çevirsem karanlýk nereye elimi deðdirsem yalnýzlýk mecnunlar gibi divane yollarda adýný sayýklamaktayým
ah gülüm ah! sen gittin ya heryer vurgun, talan heryer suskun, viran..
sen yoksun ya artýk akrep yelkovaný kovalamaz saatler geçmez oldu karanlýk günlerim aydýnlanmaz güneþim doðmaz soldu
ne çok sorup sorup durdum kendime neden bu ayrýlýklar bu ani gidiþler ne çok ah gülüm ah baktým resmine neden bu sýzlanmalar bu terk ediliþler
hani gittiðin o gün kelimeleri dilimde dönüp dönüp dolaþtýrýp söyleyecek söz bulamamýþtým ya hani ardýndan öylece þaþkýn gözlerle bakakalmýþ gururum ayaklarýma kapanmýþ sana bir türlü g i t m e diyememiþtim ya bak þimdi söylüyorum
dön artýk dön be g ü l ü m! bilmez misin ki sensizlik ölümdür bana ö l ü m!
MeRaL GüL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gule Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.