hinci deceklerim seni ýçcýk utandýrcag emme her zaman bir olmayyo, sen marað etdiðini sor, belki senin de aklýna dakýlan yerler vardýr haný anan ilafýn birini goyo birine geçiyo böðüne gadak gonuþmadýg bunarý,
bildin yer vardýr, bilemeycen þeyler vardýr ger çi habizim zamanýmýzdaký gibi mi ýz dee(ðil) etiþdin, ürüyanda örenilmez bunnar yaþýn ýz dee(ðil) beni gocaya verdiglerinde kaçýdým bilmen ki yaþý yetmedig çocuðudum vallahi
gerþi gýz-gýza marað eder, sorarsýnýzdýr da suya gederkene, halý dokurkana devre mevre deyviriler de, olur-olmaz garýla(r) betdova etme, ilenme iki ðün sonura “ca(hi)al garýnýn ö(ð)retti(ði)” deye gocana zabbah-aðþam söðdürtme bana
ben has-öz bildiðimi annadývýrayýn da emme do(ð)ru, emme yanýþ, bildiklerimi gafan garýþmasýn,
benim sana deyceglerim, ömrü billah gula(ðý)na küpe olsun hinci ilk gün güyeynen yalýnýz galcan ya o iþ olcak bitceg ya senin gafanda mesel o dur emme asýl ondan sonurasý mühüm
neye dersen; devamýný getiremeyen gelinin a(ð)zýnýn dadaý olmaz her aðþam ilk günkü gibi olmazsa, gocan eli marað eder, a(ð)Þamlarý yata(ða) girmeden evela hiþ biþi edemeyosan elini, a(ð)zýný yüzünü yu, olur ya terlemiþindir, ekmeð etmiþindir, geçi-ðoyun sa(ð)mýþýndýr, üsdüne siner kokusu onun uçu, köyneðini deðiþ, belikleri aç, saçýný dara öyle gir yata(ða)
adama sana mý sarýlacak ineðe, geçiye goyuna mý çencereye tavaya mý yoðsam gül gibi garýya mý sen den baþka, koku kokarsa terin, aðzýn kokarsa adamýn ýratsýz olur
sen sen ol.. a(ð)þam ekme(ði)nde sovan-sarýmsak yeme ha o da yeyosa mesele deði emme adam gýsmý, kendi yer seve(r)de sovan sarýmsak yeyeni beg se(v)mez üsdün baþýn, terin nefesin kokarsa, sana mazife gibi bakar, iþini yalap-þap görü sýrtýný döne(r) zýbarý(r) dedim ya dat dökmez valla bi sarýlýr, iki sarýlýr ele akar gönnü seni nalet halkasý görü(r) atsa atýlmaz satsa satýlmaz dünyayý burnunda getiri(r), hýrlý solug solumaz, hýrlamadýk köpep olmaz emmeee tertemiz, pambýk gibi, ýscacýk olu(r)saann bidee eloðlu “canýýým” deye sarýlý, dutar bi ta(ha) sarýlý sýmsýký, için gede(r) yola bele ðetse, þipbedek döner geli, tarlaya dabana ðetse, duman atdýrý seðidir evine aðþam olsa da sarýlsam uyusam deye gözüyün içine baka(r) duru ðözü senden baþgasýný görmez öle odlumu dadý dama(ðý)ndan getmez eyyi yanýný sen bilin ga emme her bi þey senin elinde valla
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.