KOYUN POSTU

Düþünmeden çalýþmak var postun içinde,
Beyne fýþkýran zehirli dumanlar ortasýnda,
Kurtlar gezer, koyun ve kuzu sürüsü içinde,
Sürülerse saplanýp kalýr karanlýðýn ortasýnda.

Evim, okulum, yolum beynimde bitmez,
Beynimse çizilmiþ kanunlar kýskacýnda,
Ben yürürüm, aklým peþimden gitmez,
Karar kýlar, hakikatin tam da ortasýnda…

Gözümüz görür, beynimize ayna olarak,
Baktýðýnýz þu dünya ise hep karmaþýktýr,
Kýlcal damarlarýmsa halatlanmýþ olarak,
Baðlanýr beyne, beyinlerse kapkaranlýktýr…

Ak aklanmaz karayla karalar giymiþken,
Siz bembeyazdýnýz ekinler biçilmemiþken,
Baþaklar çýkmadan, sapýndan sýyrýlmadan,
Ýlahi kulpa sarýlýp hak yoldan ayrýlmadan.

Tarih döner, su akar, kafalar karma karýþýktýr,
Uyuyan millete düþman zehirli sarmaþýktýr,
Basiretsiz Müslümana küfür zehirli akreptir,
Ders alan millete, tarih tekerrürden ibarettir.

Dünyayý gez, gör; kim, kimin dostu?
Geriye kalanlarsa hep koyun postu,
Etler paylaþýlýr iþtahla yenir, post kalýr,
Kavgalar ise posttan hemen sonra baþlar,
Dost bildiklerin arenada birbirini haþlar,
Öyle bir kavga olur ki çið süt emmiþ, çið et yer,
“Dünyanýn bütün zenginlikleri sadece benim” der.
Bu kavgada basiretsizin ne baþý, ne de tahtý kalýr,
Kavga biter, post gider, sýrtlan ise alacaðýný alýr,
Ortalýkta hav havdan ve kemikten baþka ne kalýr?

1994/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: