Þaka gibi bir rüya düþtü beynime
“Dur ondan öncesi var”
Babam ölmeden neler anlatýrdý bana
“Bu dünya” derdi, “Ýnsan için yaratýldý”
Sesi ne de gürlerdi, insan olduðunu bilir gibi
Sonra, sakýn ola bir gülü dalýndan koparma, derdi
Gözyaþýna bakardým da gülleri sayardým
Unutmam bir keresinde ölüm dedi
Sýnýrlarýn kalkmasý, zincirlerin kopmasý
Ya babaannem dedim, durdu
Topraða niye verdik onu
Üç beþ kiremit üstüne koyup da kürek salladýk
Neden ey baba, sustu, anlamdým yine sustu
Rüyaya gelmeden önce bilesiniz o da
Üç beþ kiremitle topraða düþtü
Babamdý ama baba neyse her þeyiyle oydu
Her neyse vakti kýymet bilmek gerek o da sustu
Þaka gibi bir rüya düþtü beynime
Etrafýmda kahkahalar sokak aralarýnda
Paris caddeleri
Ya da Mýsýr mý desem
Ne bileyim daha hiç görmedim ki
Ýnsana yaratýlmýþ ya bu âlem
Ýnsan koymuþken telleri topraðýn baðrýna
Rüya da olsa gördük bir sokak umutla
Þaka gibi bir rüya düþtü beynime
Sen vardýn o sokakta
Paris gibi olmasý ondan galiba
Ama
Sýnýrlar kalkýyordu
Zincirler kopmuþtu
Saçýn avucumdan kýl kýl ateþe düþüyordu
Þaka gibi bir rüyaydý bu
Bu sefer bir baþka duymak istiyorum nefesini
Bu rüya korkuttu beni
Bir rüya düþtü beynime þaka gibi
Bu sabah kýracaðým
Ey hayat tüm kiremitleri