ve bitimsiz bir baharýn son rüzgarýydý savrulduðumuz
oysa kurumamýþtý henüz yapraðýmýz
güller hâlâ tazeydi
derme çatma yüreklerimizse sýcak
hangi kara parçasýnýn kýyýsýnda yittik biz
oysa gülerdik dalgakýrana
bizi köpük köpük kýyýdan alamayýþýna
med-cezir olup çekildik þimdi ay tutulmasýnda
basýlamayan sýcak kumlar gibiydik
bir o kadar çok
ve bir o kadar içiçe
kumdan kaleler gibi daðýldýk ya þimdilerde
yaðmur ormanlarý gibi ýslaktý yüzümüz
kýyamazdýk bulutlanýnca gök/yüzümüz
susardýk iþte tamda orada
birbirimize susar
kanardýk sonra susuzluðumuza
hâlâ var mýsýn ki sevgili ?
nefes alabilir misin bensiz
ya yaðmurlar
ýslatýr mý ki sebepsiz
hangi bulut korur þimdi seni
hangi gölge sýðýndýðýn
korkma dedim yanmaktan
güneþ olup açardým teninde
yörüngem sen merkezinde
hâlâ ezberimde avuç için
ve hâlâ yanarým için için
savur küllerimi topraða
nasýlsa gelir bir bitimsiz bahar daha
yüz sürdüðün yüzüm
þimdi baþtan aþaðý hüzün
kirpiklerime astým yokluðunu
olmadýðýn her gün güzüm
Gülay Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.