Yalýn ayaklarýmýn dünyaya vuran sesini dinliyorum. Güneþle beraber ilerliyorum batýþa doðru Elimde kafalarý sýfýra vurulmuþ çiçeklerim Düþlerimde ki kadýnlýðým çýnlýyor hafýzamda Ve yaþým adeta elliyi vuruyor Oysa daha ondokuzunda…
Mevsim bahar, Geleneksel bir gülüþ olmalý yüzümde Aþýk olmalýyým hatta Ama ben Yorgun ve yaþlý ruhumla Bir kalem ve bir kaðýttan medet umuyorum Satýrlarda hayata dönebilmek için Ne yalýn ayaklarýmdaki sýzý Ne de kel çiçeklerimin gözyaþlarý Hiçbir þey beni yalnýzlýk kadar yormadý
Elimde kafalarý sýfýra vurulmuþ çiçeklerim Ve sýfýra vurmuþ ömrüm Ne kadar yaþamamýþlýðým varsa O kadar erken batacak son gün güneþ Yalýn ayaklarým artýk duracak Ve kader düþlerde son bulacak…
Ayþe Elif OKUR
Sosyal Medyada Paylaşın:
chnnmkiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.