Bir gül büyütürüm, nazla, niyazla,
Ninniler söylerim üç telli sazla,
Ne söylesem þimdi gelecek fazla;
Düþtüm sabahlara kara gün gibi,
Sükut ediyorum bir sürgün gibi!
Gözyaþýyla suluyorum her sabah,
Anlýyorlar ben çekerken gizli ah,
Her dalýna baðlýyorum bir günah;
Yaprak yaprak açýlýrken acýlar,
Ben gelince utanýyor goncalar!
Hoyrat kimmiþ, gül bilmez de kim bilir?
Bilinir de destursuzca girilir,
Dokununca utancýndan eðilir;
Arsýzlýða baç alýrlar dalýndan,
Kimse anlamýyor gülün halýndan.
Nazenin ellerle topla gülümü,
Bir içli türküyle gel çöz dilimi,
Kýzýl dudaklarla süz de balýmý;
Bilirsin razýyým sürgüne dünden,
Giderim ben gelir gibi düðünden.
Bahçeler tarumar, güller dil pare,
Þad olmaz gönüller hep yare yare,
Al götür bu gece bildiðin yere !
Hakký yoktur þikayete sürgünün,
Perdesi kapansýn bu kara günün.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.