DERTLİ

Gecenin karanlýðýnda kaderimle baþ baþa
Yalnýzlýðýmý yaþýyorum,
Etrafým insanlarla dolu, ben yalnýzým
Hep düþünürüm kendim þaþarým.

Bedenim bitkin kafam curcuna
Aciz kaldým gitmese de hoþuma
Ömrümü çileyle doldurdum
Anlamadým suçum ne?

Huzursuzluk mekân kurdu beynimde
Çýk diyorum, çýkmýyor iþte.
Yatýyorum unuturum belki diye
Daha beter görünüyor düþte

Anladým ortak bu dertler
Çaresizim, çýrpýnsam da nafile
Toplum huzurlu, neþeli fertler
Bende bulunmaz, bundan eser bile

Sýrlarým benimle kalsýn
Duyanlara acýrým
Açamam dertlerimi
Zaten yaþamaktan naçarým





Sosyal Medyada Paylaşın: