Çocuk köþedeydi, Telaþlýydý, aceleciydi, Elindeki çikolata parçasýný Hýzlýca yemenin derdindeydi... Belli ki gizliydi, Kimse görmemeliydi Açýkçasý unutmuþtu tadýný Kimbilir ne zamandýr yemeyeli... Bilincinin o kadar dýþýndaydý ki Olanlar, Dokuz kardeþ, ana, baba Bir göz odada Nedeni niçini yoktu hiçbir þeyin Çocuktu, küçüktü yetmez miydi? Sebep yoktu onun için Ýstiyordu Yemeliydi, giymeliydi Doyasýya oynamalýydý Hava kararýncaya dek... Çaðýrmýþlardý onu bu dünyaya Davetsiz deðildi Ne kötüydü halbuki burasý Açtý, üþüyordu, Çorapsýz, baþlýksýz SEVGÝSÝZDÝ... öpmeyi bile bilmiyordu ki Acýtmadan, Bilseydi omzunda bir el Olmayacaðýný dostça Hiç gelir miydi? Ya da sýcak odasýnda Oyuncaðý, yiyeceði Sevgi tohumlarý bitmez miydi Yüreðinde... Gider miydi Sokaklara Bir daha hiç dönmemecesine... Sorguluyorum kendimi Ýþte tam bu noktada Sadece bulduðum, Geçmiþten alacaklý, Geleceðe ise borçlu Olduðumdu Çaresizce...
Sosyal Medyada Paylaşın:
güney rüzgarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.