analar gýzlarýna bir yandan öðrededurur hayatý, gelinliði, garýlýðý, temizliði, aþý bir yandan da her fýrsatta, gýzýný innelemeye baþlar, her yapýlan iþte, bin kusur baþýna kakar “senin elinden kör eþþeg su iþmez, vallaha gören, duyan; sana beceriksiz, iþbilmez, elinden iþgelmez demezler dee anana bulurlar mahanayý, anasýna bag gýzýný al, gýranýna bak bezini alimallah iki ðün sonura sen her gün zabah, aðþam söðdürüsün bana”,
sonra alttan alýr kimseler yoðusa yanlýþlarý sýralar, el üstünden kendi doðrularý, “ýramatlý eben sen gadak yoðudum bana neler ederdi, narasýn senin yarýn gadak yoðudum “iki ðün sonura el oca(ðý) yakacan ediviðin banaysa, öðrendiðin sana” derdi, bi ðözel iþle eyimi gadýným, ötüyon sen biþirdin ya aþý boban ne dedi, “ne ðözel olmuþ” demedi mi göðsüm gabardý töbossun eline de her bi iþ yakýþýp duru gýý” maksat en eyisi ossun gýzý, her fýrsatý ganimet bilir anasý baþlar anlatmaya;
“-benim gözell gýzýmm, bak bana evi süpürükene, hayadý, damý, ahýrý bi orta yeri fýþdýklayvýrýp da baþdan savma, ortalýðý toplayan derkene, onu oraya bunu buraya dýkýþdýrma süprüntüyü halýnýn altýnda saklama dip, gýyý, köþe becek silip, süpürmezsen valla gurt düþer evine habarýn olmaz,
yok-yoðsulu deði(l) emme pis i(n)saný kimse se(v)mez evine yerine kimse varmaz, ettiðini yeyen, duttuðunu beðenen selem meren, gönül veren gapýný çalan havas olan sahip çýkan olmaz, baka-galýsýn, Allah saklasýn hemi de sen de ana olacan ilerde pasaklýnýn gýzý deye gýzýný da alan olmaz
sana deyvimeyon emme bak daha hinciden gaþ giþileer alýcý gözüynen bakýyo sana, masýzdan gelip, tertibine düzenine aðzýyýn, teriyin kokusuna halý dokuyuþuna o mahanaynan bakannar yok mu, farkýnda demiyin emme demen, olmadýk birine gönnün akar taha o iþin sýrasý var ged aman ged neneyen, benim gýzým dünneler gözeli maþallah subanallah ben kimselere gýyaman seni sen isdersen, benimdee gönüme göre olsa hadi nasip, ýrapbým bak gör gari huyu, huyumuza boyu boyumuza ..
demeð ilazým deði emme etirafý darmadaðýn dutma, bi ðören olur, ayýplarlar, köpek boðuþmuþ gibi derli toplu olsun evin, anayýn evinde nasý beller, nasý alýþýrsan öle ðedersin onun uçu hinciye gadak ben ettim edemedim emme gari bu mazife senin
neye satýlýk olan sensin ben deði(l) bi gelen gören oluu “maþþallah bu evin gýzýna yazý yaz aynalarýnýn tozuna” derler valla tefe gorlar, çalar oynarlar
her þeyin bi vahtý-zamaný var çenizini hinciden etmezsen ýsdar dokumaya durusun gelin alayý geli(r)ken onun uçu; elin boþaldý mý sil süpür, derne toparla bi gelen oluvuru elin-aya(ðý)n dolaþý, el yanýnda
hinci belki sana zor geli, iþ ilemek, asbap-bulaþýk alýþdýn mý iþlemeden duramazsýn ha! sen de decen ben kendimi bildim bileli ana iþler duru bitiremedi de ben bitircen dünnenin iþini gücücünü deye emme nasý bellersen öyle evin tertemiz olursa bal dök yala evinde dirlig-düzennig olu valla
gelenin gedenin olu sevenin sayanýn olu herifin senden vazgeþmez emme öteki türlü evin süprüntülü tersliðin dað olu öðüne gelen fingirdek orasbýlar herifiyin ataþýný alývýmaya gakar herifin bi halt garýþdýrsa el gülüvürü el içine çýkamazsýn adam yerine goyan olmaz valla etrafda öyle garý çook ettiði yenmez, dutduðu keyilmez evelallah benim gýzýmý eliynen gösderi herkez
onun uçu senin baþýný a(ð)rýdýrý durun ettiðini beðenmen kýrk mahana bulurun hurasý höle, burasý böle hurada olmamýþ burada tembel olmayasýn deye ben derin, unudur gederin sen de çoða görmezsin emmeee; el derse erin derse gücüne ðede(r), içinden çýkmaz, a(ð)zýn datlanmaz ðözel edersen dutduðun iþi önþe kendin beðenisen gönüllü iþ iþlersin gönüllü iþlersen en gözel sensin
getdiðin yere seðirdiminen get adýmýn sa(ð)lam olsun, basdýðýn yere dýkgat et duttuðun iþi .ikercesine dut Allah da beðensin gulda beðensin, el de beðensin olmamýþ olmaz, helbet sen elinden gelen gayratý et gerisi Allah Kerim
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.