Tekaütler Kahvesi

Zamanýn çýðlarý altýnda kalmýþ da çýkmaz sesi.
Gömer içine hüzünleri tekaütler kahvesi.

Cümle sakinleri burkularak maziyi yad eder.
Bakýp bakýp da ufuklara sessizce feryad eder.

Dar ederler sabahý bil cümle aþina çehreler.
Eski bir masa çevresinde çaylarýný içerler.

Her sabah ayný minval üzre bir sohbete baþlarlar.
Çayýn o kekremsi tadýnda huzur sükûn ararlar.

Burda þarkýlar bile mahzun makamlarda dinlenir.
Gün hüzün makamýnda saklý hüzünden esinlenir.

Kahvenin kendine has tadý dilde acýya kaçar.
Müdavimleri hüzünlü kahveyse onlardan nâçar.

Dertlerini dürüp büküp de ceplerine koyarlar.
Akþam olunca birer birer evlere daðýlýrlar.

Böyle sürüp gider emrihak vaki oluncaya dek.
Göçerler cihandan müdavimleri sessizce tek tek.

Buruk demlerin yudumlandýðý hüzünlü mekanlar.
Tekaütler kahvesinde buluþurlar buruk canlar.
Ankara,16.03.2009 Ý.K

Sosyal Medyada Paylaşın: