Suskun Yolcu

bir kayýp zaman yaþadým sanki,
sessiz ve sakin günleri.
tek istediðim;
yere indirmekti,güneþi.

kimler geldi,kimler geçti
korkularým,
silinip,gitmelerdi.

Tamam,
Tamam demeye dilim varmýyorya
sözüm var be gülüm
önden giden yolculara...

tan kararýp,gün batýnca
çýkmalýyým yolculuða.

neden,niçin soramadan
gülmelerim cebimde
arkalara bakmadan
günahlarla sevaplarla
belki özliyeceðim aðlamalarla
artýk suskun bir yolcuyum
mevkisini bilmediðim
karanlýk bir garda.

trenin acý çýðlýðýný
bir imam baðýrmakta.
Bense suskun bir yolcu
sustukca,susmakta
aklým hep,
diyemediðim hoþcakalda.

Oysa,
hey gidi günlerdi..
el bile sallýyamadýðým
parke taþlý yollarda.

ani oldu gülüm bu gidiþ.
Öyle ani olduki,
sana paket yapýyordum
yaþayamadýðým keþkeleri.
hep ama hep vermek isteyipde
veremediðim,
cebimdeki gülmeleri.

anma,beni böyle yaþama
sadece dua et.
suskun yolculara.

Ali Iþýk-15/03/2009
Sosyal Medyada Paylaşın: