La Vie En Rose

yazdýðým onca þey dururken
en çok ismini seveceksin bu þiirin...
bense ne yapacaðým?
bu zamana kadar düþen bütün askýlarýný
birbirine baðlayýp
firar edeceðim
perili köþkümün penceresinden
ve ardýndan bir rica Rapunzele
benim Preludim’e iyi bak.

yazdýðým onca þey dururken
en çok ismini seveceksin çünkü
boynumdan usulca söküp
boynuna taktýðým
etimden bir madalyon gibi, ismini,
parmaklarýnla kalbine harflerini çizdiðin,
ve þimdi durup dururken öbür yüzü diyeceksin
madalyonun ve benim,
hatýrla,
boþuna tokat atmaný istememiþtim.

yazdýðým onca þey dururken
en çok isimler diyeceksin yine, ismimiz belki,
hani kara çizmiþtin,
sonra gören olmasada
o isimler eriyip birbirlerine karýþtýlar,
bence sorun yok, sence?
biz alýþkýndýk olur olmadýk yerlerde seviþmeye.

tamam konuyu deðiþtirme,
ne diyorduk?
evet evet, yazdýðým onca þey dururken
bu þiirin en çok ismini seveceksin,
zamaný gelecek
seninle beraber,
bütün hücrelerinin inkar ettiði
bir kabulleniþ miydi?

çalacak kulaðýnda...

sýðýnaklar diyorum
þarkýlar ve diðerleri
mimikler dahil,
hani çocukluðumuzdan sakladýðýmýz...
peki ya böyle zamanlar için?
dur, büyük adamlar diyorum bak,
iyiki büyük laflar edecek kadar
unutmadýk çocukluðumuzu...

çocukça uyuya kalmayý birde,
evet bak az daha unutuyordum,
öpecek olsam geri çekilir miydin uyurken de?
tehlikeye atmam ya, uyanýrsan?
derhal ilk satýrlara dön þimdi,
uyanmadan...

hiþþþt uyanmadan...

nasýl oluyordu,
bir mutlu sondan daha fazlasýný haketmek?
bak bu hikaye için müthiþ bir final buldum
sen sev veya sevme...

Baharda...

15.mart.2009 Selcan Adalý 02.50
Sosyal Medyada Paylaşın: