merhaba nar çiçeðim..imkansýzlýk aðrým...hangi düþlerden uyandýn bilmem..ama ben seninle koydum baþýmý yastýða seninle kaldýrdým...ben ancak sana kavuþursam uyanýrým…þimdilik ama sadece þimdilik sonsuz bir kýþ uykusundayým küçüðüm...uyanacaðým günü iple çekiyorum...büyük suçlar iþlemiþim gibi bakma bana öyle..nedeni ve sonucu ne olursa olsun bir sevmek sevmekse gerçekten asla hata deðildir...aþkta piþmanlýk olmaz olamaz…kendimle barýþýk olmam ne güzel..herþeyimi itiraf etmem...paylaþmam...gerisinde dünya beni hep sýnýrladý zaten..sevgimi, tutkumu aþkýmý...evrensel bir ceza bu benim yüreðime...yüreðimdeki evrene..yüreðimdeki evrende bir sen varsýn nar tanem…bir ölmek yasak deðil bize nar tanem...gerçek aþklar asla ölmezler…uzay boþluðunda sesleri yankýlanýr…her sabah uyandýðýnda yapraklara doluþan çiy damlalarýný düþün…güne hevesli çocuk sevinçlerin gibi açmaya hazýrlanan tomurcuklarý…hangi kelebek sabah dünyaya merhaba dediðinde düþünmüþ ki akþama vedalaþacaðýný o güzelim billur rengarenk kanatlarýna…sen de benim yüreðimin kanatlarýsýn…sana konmaya geliyorum…akþama yanýndayým nar çiçeðim…yarýn kalk bak pencerenden gözünün alabildiði her yer benim..çünkü baktýðýn her yerden ben de sana bakýyorum...dokunduðun her þeydeyim..ben de sana dokunuyorum...tek yankýsý benim sesinin..ben aslýnda senin sesinin yankýsýyým...sana o kadar yakýn ve o kadar uzak...uçurumlar kýskanýyor ikimizi nar çiçeðim...yani seni ve sesinin yankýsýný...sana en düþkün yanardaðlaþma benim...çöl tozu...kimsesiz seyyah...sensizlik tek serabým...dudaklarýn tek vaham taþ kalpli meleðim...kalbinin kayalýklarýndan yuvarlanýp parçalanýyorum her an...çünkü ben senin herkesinim... ben seni anlamak kavramak için geldim...kaþlarýnýn manasýný çözmek saçlarýnýn her telinin güzelliðine kafa yormak sesinin rengini buz gibi bir su gibi içmek için geldim...fazla zamaným yok..bunun nedenini söyleyemem..bunu hep birlikte yaþayýp göreceðiz...iþim bu..bitmeyen acýlar ancak bitmeyen aþklarý doðurur...asla acýyý sevmedim..ondan yana olmadým...ama mutluluðun adreslerini hep karýþtýrmadýk mý...þimdi hepimiz son oyunumuzun son perdesini oynar gibi birbirimize mutluluk satýyoruz...deðiliz asla deðiliz..olmamýz gereken yerde de deðiliz..o kahrolasý kanun...karmaþa kaos ve tesadüf..biz hep kaybeden tarafta olduk...ama birgün þartlar bizden yana mutlaka olacak..ben buralarda olmayacaðým inan ama adým aranýzda dolaþacak...þiirlerimle dudaðýnýzda olacaðým...aklýnýzýn en ulaþýlmaz kývrýmlarýna yaðmur yüklü bulutlar getireceðim…gözlerinize dolacaðým…belki bu bana son selamýnýz olacak…en insan selamýnýz…en aþk selamýnýz…beni o zaman yeni yetme çocuklar bile anlayacak...göreceksin…sen de çocuk deðil misin…büyüdüm sanma küçüðüm…zaman bir hiç aslýnda…görebildiðimiz ve bakabildiðimiz ayrýntýlarla büyüyüp olgunlaþýp yeþeriyoruz...aþka hazýrlanmaksa baþka çok baþka büyük bir cesaret iþi yavrucuðum..saçlarý nar dalý gönlümün harý...bunu kaçýrdýðýn o ’ayrýntýyý’ gördüðünde anlayacaksýn..beni anlayacaksýn...nerde olursam olayým gelirim üzülme..ben hiçbirþeyden gocunmuyorum deniz kýzý saçlým...yaz yeþili kadar güzel bir aþk yaþýyorum...sonsuz...çok þiddetli...geçecek gibi deðil..talihsiz...mutsuz umutsuz ama içten ve gerçek...bütün iðrençliklere inat onun temizliðiyle bakýyorum hayata...kimseye dokundurtmam...anlatmam...artýk sana bile...belki bulutlara...çocuk düþlerimin tek kileri...seni de davet ediyorum…hoþgeldinimi tat taþ kalpli melek..sana masmavi gökyüzünün akþam hüznüyle koyulaþmýþ yýldýz çöreklerini ayýrdým…ay pastalarýný…gel paylaþ…paylaþalým sana yatýlý okul üþümelerini deðil ama aðustos üþümeleri ayýrdým…gel paylaþ…birlikte sonsuz ürpermelerin rengini konuþalým…kan uykulardan irkilerek uyanmalardan bahsedelim..paylaþalým hayatý ölümü her þeyi…sevgili,saçlarýný yorgan yapsam kimbilir nasýl bir uykuya dalarým deðil mi...hiç dalmadýðým dalamadýðým bir uykuya.aðustos üþümelerim yiter...kokusuyla teninin...bana kollarýný açar mýsýn..baþucumda durup sana uyanmayý tattýrýr mýsýn Samanyolu kesikleriyle dolu yüreðime…kayan yýldýzlarla karalanmýþ ömrüme çoban yýldýzý gibi yol gösterir misin…tek menzilim sensin…tek mutluluk haným…çocuklarým seni görmeyi bekliyor dört gözle…adýný verdiðim pencere önü çiçeklerim…gözyaþlarýmla kan emzirdiðim…þimdi sen öyle rahat kimbilir kaçýncý uykundasýn...hiçbir arama bekleme yok gözlerinin ferinde.hiçbir ümit...normalden de normalsin...tüm sevgileri yaþamýþ da arýnmýþ gibi...bana aþkýma tutkuma yabancýsýn..ama nedense sanki kendine yalancý...nedense…uzak yollara düþeceðim yakýnda...seni hiç kýrmak istemiyorum...çýkacaðým bu yolculukta bana mutluluðun lazým...senle yaþayamadýðým mutluluðu sende olduðu için düþünerek sevineceðim bu bana güç verecek...o sonsuz dönüþümde…ben de olacaðým deðil mi sevgili...saçlarýna dolaþan o toz toprak hep ben olacaðým sevgili …yanaklarýn hep bana kýzaracak...seni öpsem yeryüzünü öpmüþ gibi olurum...kuþlarýn göç hüznünü býrakarak...yüreciðine…seni öpsem...ölsem...zararým yok...yüzünün her anýný beynime çizdim...ölmem artýk...özledim aþkýmýn aþký.....
Kaðan Ýþçen
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.