Kopuyor Kollarım

yine ayrýlýk
yine gözyaþý
elele verip aþamadýk daðlarý

hüzünlü geçti günlerimiz hep kýþdý
uzaklaþtýkça birbirimizden
göremedik baharý

þarkýlarý bile yarým söyledik
türkümüzü unuttuk
umut yeþertecekken
acýlarý büyüttük
kumlar örttük üstümüze
suyumuzu tükettik
koptu sevda baðýmýz
kahroluyorum

fýrlatýp attýn beni birdenbire denize
sevmek suç mu ki
boðuluyorum
çýrpýnýyorum varmak için kýyýya
tutamýyorum dalgalarý
savruluyorum

bir çýðlýk kaldý geride þimdi
yüreðe inen ince bir sýzý
bir boþluktayým galiba aðlýyorum
uzatamýyorum ellerimi
kopuyor kollarým

ümit atayman

Sosyal Medyada Paylaşın: