Çok küçüktü terkedildi; ne anne, ne baba ne de hýsým, akraba onu býrakanlarda garibandý gurbeti diyarda paralarý yetmemiþti bakmaya. Siyah saçlý, siyah gözlü bir bebekti o yetimhanede verilecek mamayý baþýnýn okþanmasýný beklerdi. Yýllar sanki bir su hýzla akýp gittiler onsekizinde sokaða atýldý yirmisinde meyhane masalarýnda þarkýcý saçlarýna hep kýrmýzý karanfil takardý. Adýný bile hatýrlamadýðý þehirleri dolaþtý. Önce suskundu sonra baðýrmaya baþladý o terkedenler gibi bir bebek býrakmadý. Þarký söylerken hep sonsuzluða bakardý gözyaþlarýný inci taneleri gibi sessizce akýtýrdý saçlarýna hep kýrmýzý karanfil takardý. Sahil þehirlerini dolaþtý; herkesten uzak sevgiden yoksun mutluluðu tatmadan bir gün veda etti her þeye saçlarýna taktýðý kýrmýzý karanfiller þimdi tabutundaydý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.