Seni söylemek þiir olsa her dize kapanýrdý ayaklarýna, Her kelime sabah olup dans ederdi pencerende, Ümitler yaþardý çok eskilerden Mutluluk alkýþlardý sessizliðin içinde Sanki baþka bir mevsimin sözcükleriyle Dudaklarýmdan gitmezdin þiir gibi...
Seni söylemek þarký olsa her köþeye sýzardý soluksuz naðmelerin, Yanaðýma deðerdi azat edilmiþ hasretin Delikanlýca sarýlýrdý sol yanýma isimsiz seviþmelerin... Senin dudaklarýnla öperdim hüzünleri alnýndan, Tenindeki son dokunuþuma ezberletirdim sevgimin ezgilerini...
Seni söylemek deniz olsa yalnýz gemilerinin limaný olurdum, Iþgal ederdim bütün kýyýlarýný akþam kýzýlý bakýþlarýmla, Hazan susuþlu yýldýzlarý kavuþtururdum dalgalarýna, Islak saçlarýmý örterdim üstüne Öperdim usulca martý kanatlý umutlarýný Senin gözlerinde saklardým kum tanelerinin mahremliðini, Dalardým derinlerine Sýrlarýný verirdim Vurgun yemiþ sevgilerin...
Ve seni sevmek ertelenmiþ düþlerim olsa Gecelere yürürdüm gözlerinle, Hiç uyanmamak üzere Uzanýrdým mehtabýn kollarýna.
Zeynep Nilgün GÖKÇEÖZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Nilgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.