GÖÇMEN KUŞLARI

Göçmen kuþlarý hicreti bilir, yaþar,
Ben, göçmen kuþlarý gibi uçarým,
Mavi denizleri, okyanuslarý aþarým,
Yazlarý; serin yüksek daðlara,
Kýþlarý; ýlýman serin yaylalara…
Yazlarý benim için bir baþkadýr köyüm,
Evleri gezerim, akrabalarý ziyaret ederim,
Hastalara þifa, ölümlere baþ saðlýðý dilerim.
Yapraklar, bana selam verir durmadan,
Bahçelerden çiçekler gülümser usanmadan.
Madýmaklar, diz boyu olur harmanlarda,
Piþirilmelerini bekler bakýr kazanlarda.
Özlerde, bahçelerde; su çekiþmeleri baþlar,
Eline bir kürek alan hersle karþýna çýkar,
Herkes sinir küpü olmuþ, suratlar asýk,
Sebzeler, meyveler su ister sabah, akþam,
Bu asýk suratlarý ve kavgalarý görünce,
Susuzluðunu unutur, baþlar aðlamaya…
Çocuklar, harmanlarda çelik çomak oynar,
Bir boydan, bir boya durmadan koþar.
Akþam oldu mu; bütün lambalar sap sarý,
Gece yarýsý namaza durmuþ koca karý,
Yer, gök, deniz; göz bebekleri ýþýl ýþýl,
Çocuklar, derin uykuya dalar mýþýl mýþýl.
Yýllar sonra ayný köye geliyorum,
Gördüklerime inanamýyorum,
Evler; yeni, ihtiþamlý, gösteriþli,
Ýçleri karanlýklar dünyasý,
Karanlýklar periler yuvasý…
Pencereleri demirli, kapýlarý çivili,
Ýns cin yok; nefes alacak…
Bahçeler öksüz, aðaçlar yetim,
Meyveleri tadacak damak kalmamýþ,
Çimenler koyun ve kuzulara hasret kalmýþ.
Göç baþlamýþ, durmak nedir bilmiyor!
Gidenlerse neden gittiklerini bilmiyor!
Bugün bir ev gitti, yarýn da gidiyor!
Gidenlerin ardý arkasý kesilmiyor.
Bu gidiþ öyle bir gidiþ ki
Gidenler geri dönmüyor,
Dönenlerse doðduðu yeri beðenmiyor…
Göçmen kuþlarý, göç ederler,
Mevsiminde geri dönerler,
Her iki vatanlarýný da baþ tacý ederler,
Hayat onlara, onlar da hayata gülümser,
Yaþamdan zevk alýp varlýðýný önemser,
Biz göçmen kuþlarýný örnek alalým,
Vatanýmýzý; canla baþla sevelim,
Doðduðumuz yeri öksüz koymayalým...
Göç, yok oluþ olmamalý hayatýmýzda,
Varlýðýmýzý unutmayalým iki dünyada da.
Rabbimin emirlerine her zaman uyalým,
Onun rýzasýný yaþayarak kazanalým,
Ýki cihanda da mutlu olalým…

Karahacýlý Köyü/2007
Çekerek
Sosyal Medyada Paylaşın: