Herþeyden vazgeçtiðin bir anda, Derin bir soluk kýlýðýnda geldi.. Üstelik, Alýp alabileceðin Belki de son nefesti.. Ürktün önce.. Ama içine çektin yine de.. Ve iþte asýl o zaman korktun, Çünkü aldýðýn nefesi Vermek zorundaydýn, Unuttun !
Þimdi ne yüreðinin ateþini anlat, Ne doðmayan güneþini.. Aðlayamamanýn acýsýyla Yanýyorsa gözlerin, Daha kirpiklerin ýslanmadan Durduruyorsan yaþlarýný, Býrak, Anlatma hiç Deva bulmaz derdinin sancýsýný..
Bak, Vakit sensizliði çoktan geçti. Tüm yolcular yorgun, Ve bu han çok eski.. Þimdi anlatmaya kalksan, Seni dinlemeyecekler. Dinleyecekleri tutsa, Anlamaya üþenecekler !
Sen yine yüreðine dön. Ölünceye kadar yan tek baþýna, Ve sonra sön !
Sosyal Medyada Paylaşın:
Delikız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.