Ýster sükût eyle istersen konuþ,
Kapýndan bir daha geçmeyeceðim,
Ýster þifa için Lokman’a danýþ,
Verdiðin iksiri içmeyeceðim.
Bazen Aslý oldun bazende Leyla,
Baþýma getirdin bin türlü bela,
Aþkýndan süründüm ölmedim hala,
Gönül bahçenden hiç geçmeyeceðim.
Kalbinde sevgi yok dillerinde mi?
Gizemin saçýnýn tellerinde mi?
Kalbim senin hoyrat ellerinde mi?
Sana sýrlarýmý açmayacaðým.
Gönül dallarýmda esen rüzgarým,
Gönlümdeki harý söndüren karým,
Kalmadý ne kýþým ne de baharým,
Bir daha bahçende açmayacaðým.
Ýçimden çýkmayan hüzünlü sessin,
Vermek istediðim en son nefessin,
Yok mudur hiç sende zerresi hissin?
Kapýndan bir daha geçmeyeceðim.
Mahbesinde mahkum olalý yürek,
Yýllarca çileni çekti severek,
Daha bundan sonra bana ne gerek?
Baðýn irem olsa geçmeyeceðim.
Ümit’im dikendin yar güllerine,
Çiçekler dikendin yar yollarýna,
Artýk hayalini sar kollarýna,
Namert köprüsünden geçmeyeceðim.
Ankara – 11.03.2009
Ümit Zeki SOYUDURU
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç ÝNAL Hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum.