ÖLÜM YAKIŞMIŞ!...

Parmaklýklarý olmayan mahpusdu benimkisi
Korku,telaþ ve
Ölümün ayak sesleri yankýlanýyordu
Sadece koridorlarda...

Ýnsanýn canýný yakýyor geceler
Ama inan gündüzler daha fazla
Ve nefes bile alýnamýyor büyük hazla!...

Huzur çok uzak buralara.....

Ve yokluk!...
Ve yalnýzlýk!...

Offff....

Hadi hepsini topla
Ve yaþayabiliyorsan yaþa!...

Acý bazen bir bebeðin emziðine
Bazende konuþmaya dermaný olmayan
Bir yaþlýnýn boðazýna yapýþmýþ!...

Ben öðrendim ki
Ölüm en çok
Acý çekenin
Kucaðýna yakýþmýþ!...

ZEHRA BARDAKCI
02/03/2009
Sosyal Medyada Paylaşın: