EŞEKLER AT OLUR

Yazmak zorundasýn,
Dillerin tutsak olduðu yerde,
Baksana mürekkep þahlanmýþ
Ver dizginleri eline, gem vurma!
Sen, binmesini bilmiyor musun?
Baþýboþ býrak, kendi baþýna…
Nice erler vardýr meralarda,
Er, er olmaktan çýktý mý þehirlerde!
Eþekler, at olur,
Kalabalýklar yýðýnýnda…
Adým atar, gelmez geri,
Tutsak beldelerde.
Ýki parlatýr, kulaklarý diker;
Bir de çifte sallar,
Ön ayak tümsekte,
Göz ise burunlarýn mahkûmu,
Plansýz çifte bir avuç kemiktir,
Canavarlarýn aðzýnda.
Bu mera benim, þurasý senin,
Ýkisine de defol talimatý;
Burasý, zurnayý fazla öttürenin…
Þu bizim çöplükte,
Böyle yapmýyor mu horozlar?
Hepsi de tersinin tersini,
Çalma sevdasýnda…
Bunlarý da yazmak zorundasýn,
Horoz gibi ötsen de
Bir eþek olup, merayý kapsan da
Tilkiyle canavarý tanýmazsan,
Çok daha az zaman kaldý,
Yýðýlýrsýn bir kil olarak
Bir kasaplýk leþin can yongasýnda…
Düþman iþte; önünde ve arkanda,
Zaman mý kaldý geri dönüp kaçacak?
Silkin ve doðrul, adam ol,
Aþaðýlarýn aþaðýsýnýn yanýnda…
Korkma! Bu caný verenden baþkasý alamaz,
Daracýk hücren de bile…
Yüce Allah’a dayan ve daim tevekkül et,
Kur’an ve Sünnete uyan bulacaktýr hidayet.

12 Nisan 1992
Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: