Göðe yakýn durur her dem yaylalar,
Eteðinde çiðdem toplar leylalar,
Kayadan yüzüme gülerken sular;
Boþalýr da içim bir hoþ olurum,
Dumanlýdýr baþým, sarhoþ olurum...
Yayladan yaylaya savrulur ýslýk,
Öperken sularý bir alabalýk,
Ýçim yalnýzlýkta ne kalabalýk;
Kýyýmdan geçerken göremedin sen,
Yýkýldý kalemden bugün bir beden!
Önüne sermiþtim çayýr-çimeni,
Ne çabuk unuttun sevdiðim beni,
Gelen aratýrmýþ çekip gideni;
Gidenle gitmiþti meðer ki gözüm,
Anne sen saðsýn da, neden öksüzüm?
Papatyalar boyun eydi ardýnca,
Ýçimde kaynadý Aras`la, Tunca,
Gitti sevemedim bir kez doyunca;
Dumaným yükselir bak yana yana,
Sevmeyi bilmedim, aþk olsun bana!
Sonunda kendimi vurdum yaylaya,
Ýçimde duruyor keskin bir kaya,
Þimdi gurbet ekiyorum sýlaya;
Acý tütün sarýyorum içmeye,
Bir türküyle benliðimden geçmeye...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.