BURSA
Orhan Gazi “Bismillah” dedi fetih baþladý,
Önüne geçen tüm küffar ordusunu haþladý,
Böylece Yeþil Bursa özgürlüðüne kavuþtu,
Bizanslýlar ise kuyruðunu kýstýrarak savuþtu.
Osmanlý ordusuyla fethedilen Bursa,
O günden sonra ermiþti, nurlu sabaha.
Koca yapýtlar, Ýslam’ýn ruhunu taþýyan,
Tarihi inciler saçýyordu etrafýna her an.
Ben, Ýslam’ý bu eþsiz eserlerde görüyorum,
Lakin eserlere bakanlarda bu ruhu göremiyorum.
Caminin etrafýný çeviren, beton yýðma binalar,
Tarihsel sevincimizi, kursaðýmýzda býraktýlar.
Camisini gördüm, Bursa’da Yýldýrým’ýn,
Hani sancaðýný taþýmýþtý, Anadolu’da Ýslam’ýn,
Bursa’nýn etrafýný çeviren yalçýn daðlar,
Yýllarca Ýslam’a yýlmadan kalkan oldular…
Ýslam’ýn tevhit bayraðýný eline alan Osmanlýlar,
Ýmanýn çelik ruhuyla Viyana kapýlarýna dayandýlar.
Necip milletimin saðlam ruhlarýný gösterdi bana,
Tarihi dokulu yollara ahenk içinde döþenen taþlar.
Bursa, seni üzüntülü gördüm eyvah eyvah!
Seni üzen kimdi, neden üzüyorlardý bu sabah?
Senin bir damla gözyaþýna ben dayanamam,
Seni bu zor gününde asla yalnýz býrakamam…
Tepene acýmasýzca çöken yorgun düþünceler,
Ýhtiyarlatmýþtý seni gencecik yaþýnda hücreler,
Acý, çile, ýstýrap senin hamurunla yoðrulmuþ,
Birlik, beraberlik, kardeþlik ruhuna dolmuþ…
En büyük camin aðlýyordu, cemaatsizlikten,
Camiye gelenler ise üç, beþ, yaþlý Müslüman,
Kýldýlar namazlarýný saflarý bile doldurmadan,
Onlar da daðýldýlar bize hiç yakýnlýk duymadan.
Bursa, sen misafirlerine böyle mi bakardýn?
Hanlarýnda, hamamlarýnda gönüllere akardýn.
Ýslam eserlerinin var olduðu her yeri unutma,
Gelecekte imanlý nesle þahitlik edecektir daima.
Kendisine ihanet edenleri, tarih asla affetmez,
Arkadaþ! Bu ahval böyle gelmiþ, böyle gitmez.
Allah, dinine yardým edene yardým edecektir,
Allah’ýn vaat ettiði zaferse mutlak gelecektir.
20.10.1992
Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.