Gecenin siyahýnda canlandý hâtýrâlar Islanýrken mendilin, yollara izin düþtü Gönülde hicrân ile kanýyorken yaralar Mâtemi vardý gülün, yüreðe sýzýn düþtü.
Özlem yüklü rüzgarlar saçlarýna esince Kirpiðinden damlalar süzüldü ince ince Ayrýlýk þarkýlarý söylenirken hazince Dili sustu bülbülün, sazýma sözün düþtü.
Sultaným derdim sana dertli baþýma taçtýn Hani sen gül, ben suydum, hani bana muhtaçtýn ? Kimlere çiðdem iken kimlere çiçek açtýn ? Baharý oldun elin, bana hep güzün düþtü.
Can sundu sana gönül muradýna ermedi Yýllar var bir kez olsun gözüne göz sürmedi, Yerler, gökler , yýldýzlar böyle güzel görmedi Baþý döndü hilâl’in, mehtâba yüzün düþtü.
Yoktun yine yalnýzdým, solgundum, nefessizdim Bu gece de gariptim, kimsesizdim, sessizdim Sana atarken kalbim söyle neden sensizdim ? Karanlýða hayâlin, geceye hüzün düþtü.
22/04/2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir GÜVEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.