Ar eder mürekkep seni yazmaya Günahkâr kalemim, elim efendim Korkuyorum cemâlini üzmeye Günahkâr dudaðým, dilim efendim .
Senin sevgin ile doluyken özüm Adýný zikretsem kýzarýr yüzüm Coþkun nehir olsa, çaðlasa gözüm Günahkâr dökülen selim efendim.
Yaratýlýþtaki sýrsýn, hikmetsin Ahmet’sin, Mahmut’sun, ol Muhammet’sin Sen ki çöle inen nursun, rahmetsin Günahkâr topraðým, çölüm efendim.
Helâl nimet için yorulun dedin Nefretle akmayýn, durulun dedin Allah’ýn ipine sarýlýn dedin Günahkâr, uzanmaz kolum efendim.
Nurun son halkasý, son nebisisin Yaralý kalplerin sen tabibisin Hakkýn sevgilisi, tek habibisin Günahkârdýr yönüm, yolum efendim.
Þefaat diyerek gelirim sana Güzelliðin yansýr güldeki cana O gül kokun neden gelmiyor bana ? Günahkâr yapraðým, dalým efendim.
Ayaðýnda zerre olsam, toz olsam Düþlerimde görsem, yansam, köz olsam Dilinde ümmetim diyen söz olsam Günahkâr benim her hâlim efendim. Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir GÜVEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.