Ey Gece

Siyahýn altýna beyazý saklayýp
Gülümse yüzüme ey gece
Þafak boðulsun saklandýðý daðýn ardýnda
Ellerim bulutlara þekil versin
Mehtap kýskanýp baksýn öylece.
Çapkýnca göz kýrpsýn yýldýzlar
Kuþlar Mozart’ý tanýsýn
Dalgalar senfonilerle uyusun
Þimþekler sussun.
Gülümse yüzüme ey gece
Güneþin baþýnda asker nöbet beklesin
Karanlýðýn titretsin ruhumu
Gümüþ renkli ýþýklar uzanýp saklý köþelerinden
Doldursun avucumu.
Magmadan fýþkýrýr gibi bir sýcaklýk göðsüme dolsun
Düþüncelerimin en güzel yerine izinsiz gelip
Sessiz bir kuþ kanadý gibi çýrpýnsýn dursun
Baþýmý koyayým baðrýna ey gece
Sen gülümse
Parmaklarým orkestralara yön versin
Kapat gözlerini
Sen yaþa, sen dinle ne olur bir gece
Konuþma, gece kuþlarý ekoya bürünüp haykýrsýn bazý aðlamaklý
Bazý davetkâr, bazý heyecanlý, bazý yalvarmaklý
Bir Flormoni çalýyor ta Viyana’dan
Sen sadece dinle
Gülümseyerek gözlerime ey gece…

Turgut Uzdu




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: