Akþam üstü Kordon sokaklarýnda deniz yosunu kokuyor rüzgâr. Þarkýlara ses kattýðýmýz gecelerde, faytonlar geçerdi.
Kalbimin unutamadýðý kadýn/kaç kez bekledim seni haykýrdým anýlarýn bölündüðü bu þehirde gördüm,bir gemideydi limanda gözlerimdeki son damla miydi sesi neydi istediðim/uzansam tutar miydim ellerini.
Ben dertli bir çocuðuyum bu kentin, sende olmasan, dökülürdüm yaprak yaprak gül yüzlü aþklarda yanarým ver þafaðýný da,dinle sesimi aðlarým bozkýrlarý yýrtarken gönül açmaz miyim sanýrsýn o deniz mavisi gözlerinde...
Nuri Daðdelen Özdere/Ýzmir 14/11/2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.