Çoğalır Dilsiz Yalnızlıklarım Siyaha Büründükçe Zaman

Sevmem koyu renkli akþamlarý
Sevdiðim kadar koyu renkli giysileri.
Giysiler ki, bedenimin çirkinliklerini saklayan
Beni güzel gösteren kumaþ parçalarý.
Oysa bir de yüreðim vardý benim
Koyu renkli akþamlarýn gölgesinde unutulan.
Kim sahip çýkacak ona,
Kim gösterecek ondaki güzellikleri?
Giysileri de yok ki soyunacak
Kim bilir, belki de kendi özünde parlayacak! ...

Sevmem koyu renkli akþamlarý
Sevdiðim kadar koyu renkli giysileri.
Beyaz gecelerimin þarkýsý gelir aklýma
Ve sabahýn asi yüzüne uyanýþým;
Karanlýklardan kaçýþým, mumlarýn eriyiþi
Bir de, devrilen kadehler...
Kadehler ki; el keser, iç kanatýr gibi...

Öte yaþamlardan yükselen seslerle
Döner þimdi kemirgen zamanýn diþlileri
Ve tekler uygarlýk, yaþlanan bir kalp gibi
Ýþte o an, baþlar ruhumda üþüme
Yüreðimde titreme, Zangýr zangýr...
Ve çoðalýr dilsiz yalnýzlýklarým
Siyaha büründükçe zaman

Hiç buluta girmeyen yüzüm mü?
O da, ölü bir yalaný gizleme telaþý içinde
Iþýk tutar güneþin yedi rengine bile.
Yüreðim aydýnlandý, kendini okutur þimdi! ...

Rukiye Çelik
29.05.2008 11:39:00


Sosyal Medyada Paylaşın: